-
1 frons
1.frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.I.Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).(α).Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):(β).ilignea, quernea,
Cato, R. R. 37, 2:in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,
Varr. R. R. 2, 5, 11:bobus praestabit vilicus frondem,
Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:ne caules allii in frondem luxurient,
Plin. 19, 6, 34, § 113:perenni frunde corona,
Lucr. 1, 119:nigrae feraci frondis in Algido,
Hor. C. 4, 4, 58:sine fronde,
Ov. Tr. 3, 10, 75:immaturam destringere,
Quint. 12, 6, 2.—Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):II.deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,
Cic. Cael. 18, 42:viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,
Verg. G. 2, 446:frondibus teneris non adhibendam esse falcem,
Quint. 2, 4, 11:bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,
Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:2.nos delubra deum festa velamus fronde,
Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).I.Lit.:2.frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,
Plin. 11, 37, 51, § 138:tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,
Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;for which, adducere,
Sen. Ben. 1, 1:attrahere,
id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;for which: exporge frontem,
Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,
Plaut. Cas. 2, 4, 3:explicare,
Hor. C. 3, 29, 16;solvere,
Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,
id. Brut. 80, 278:femur, pectus, frontem caedere,
Quint. 2, 12, 10:frontem sudario tergere,
id. 6, 3, 60;for which: siccare frontem sudario,
id. 11, 3, 148:capillos a fronte retroagere,
id. ib. 160:mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,
Verg. A. 9, 750:quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,
Amm. 31, 7, 14:insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),
Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,
Caes. B. G. 6, 26, 1:tauri torva fronte,
Plin. 8, 45, 70, § 181:equi,
Ov. Tr. 5, 9, 30:ovis,
id. F. 4, 102:cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,
Hor. C. 3, 13, 4:(vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,
id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —The brow as a mirror of the feelings:3.non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,
Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,
expression of countenance, id. ib. 12, 46:si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,
Cic. Rab. Post. 12, 35:haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,
id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;oratio vero saepissime,
id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,
id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:fronte occultare sententiam,
id. Lael. 18, 65:tranquilla et serena,
id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:reliquiae pristinae frontis,
id. Fam. 9, 10, 2:laeta,
Verg. A. 6, 862:sollicita,
Hor. C. 3, 29, 16:tristis,
Tib. 2, 3, 33:gravis,
Plin. Pan. 41, 3:humana, lenis, placida,
Sen. Ben. 2, 13:inverecunda,
Quint. 2, 4, 16:proterva,
Hor. C. 2, 5, 16:urbana (i. e. impudens),
id. Ep. 1, 9, 11:impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,
id. ib. 26; cf.:impudentia frontis,
Hier. adv. Rufin. 1, 7:fronte inverecunda nummos captare,
Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,
Cic. Planc. 6, 16.—Prov.:B.frons occipitio prior est,
i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—Transf1.The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):2.copias ante frontem castrorum struit,
Caes. B. C. 3, 37, 1:aedium,
Vitr. 3, 2:parietum,
id. 2, 8:januae,
Ov. F. 1, 135:scena,
Verg. G. 3, 24:(navium),
id. A. 5, 158:pontis,
Hirt. B. G. 8, 9, 4:collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,
Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:octo cohortes in fronte constituit,
Sall. C. 59, 2:quatuor legionum aquilae per frontem,
Tac. H. 2, 89:una fronte contra hostem castra muniunt,
only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:aequa fronte ad pugnam procedebat,
Liv. 36, 44, 1:nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,
id. 5, 38, 2:recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),
Curt. 4, 13 med.; cf.:directa fronte pugnandum est,
Quint. 5, 13, 11:veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,
Tac. Agr. 35:transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),
for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:laeva,
Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:frons laevi cornu haec erat,
Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,
Lucr. 6, 117;of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,
Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,
Cic. Phil. 3, 13, 32:a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,
Caes. B. C. 1, 25 fin.:totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,
id. B. G. 2, 23, 4. —The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—3.The circumference of a wheel, Vitr. 10, 4.—4.In measuring land = latitudo, the breadth:II.mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,
Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—Trop.A.The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;B.mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,
Cic. Att. 4, 15, 7:plus habet in recessu, quam fronte promittat,
Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:frons causae non satis honesta,
id. 4, 1, 42 Spald.:decipit Frons prima multos,
the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:dura primā fronte quaestio,
Quint. 7, 1, 56:ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
id. 12, 7, 8.—The character or feelings expressed by the brow.1.Poet. in partic., shame:2.exclamet perisse Frontem de rebus,
Pers. 5, 104 (for which:clament periisse pudorem,
Hor. Ep. 2, 1, 80).— -
2 frōns
frōns frontis, f the forehead, brow, front: frontem contrahere, to knit: Exporge frontem, T.: explicare, H.: ut frontem ferias, smile: ferro inter tempora frontem Dividit, V.: tenuis, a low forehead, H.: (bovis) a mediā fronte, etc., Cs.: ovis, O.: frons turgida cornibus, H.—The brow, front, countenance, expression, face, look: ex voltu et fronte amorem perspicere: verissimā fronte dicere, truthful: reliquiae pristinae frontis: laeta, V.: urbana, H.: durior, shameless, Iu.: salvā fronte, without shame, Iu.: tabella quae frontīs aperit hominum, mentīs tegit.—The forepart, front, façade, van, face: castrorum, Cs.: ianuae, O.: tabernae, Ct.: scaena ut versis discedat frontibus, V.: cohortīs, S.: unā fronte castra muniunt, only in front, Cs.: recta, the centre (of an army), L.: prima, L.: dextra, Ta.: aequā fronte ad pugnam procedebat, L.: Mille pedes in fronte, breadth, H.: inpulsa frons prima, vanguard, L.: superasse tantum itineris pulchrum ac decorum in frontem, i. e. favorable for an advance, Ta.: Fronte sub adversā scopulis pendentibus antrum, V.: a tergo, fronte, lateribus tenebitur, in front: a fronte atque ab utroque latere, Cs.: frontes geminae, i. e. the ends (of a rolled manuscript), Tb., O.: nigra, O.—Fig., the outside, exterior, external quality, appearance: Scauro studet, sed utrum fronte an mente, dubitatur: decipit Frons prima multos, Ph.* * *Ifoliage, leaves, leafy branch, green bough, frondIIforehead, brow; face; look; front; fore part of anything -
3 supercilium
sŭper-cĭlĭum, ii, n. [super and root kal-; Gr. kaluptô; Lat. celāre, to hide, cover; cf. Gr. kulon, epikulion, eyelid; cf. also, Ang.-Sax. hlid; Engl. lid; Germ. Augenlid]:I.cilium est folliculus, quo oculus tegitur, unde fit supercilium,
Fest. p. 43 Müll.; Plin. 11, 37, 57, § 157.Lit., the eye-brow (good prose; more freq. in the plur.).(α).Plur.:(β).ex superciliorum aut remissione aut contractione facile judicabimus, etc.,
Cic. Off. 1, 41, 146:supercilia abrasa,
id. Rosc. Com. 7, 20:superiora superciliis obducta sudorem a capite defluentem depellunt,
id. N. D. 2, 57, 143:nec sedeo duris torva superciliis,
Ov. H. 16 (17), 16:constricta,
Quint. 1, 11, 10:torta,
Plaut. Rud. 2, 2, 12:conjuncta,
Suet. Aug. 79:usque ad malarum scripturam currentia,
Petr. 126; Plin. 11, 37, 51, § 138:balenae,
id. 9, 62, 88, § 186; Quint. 11, 3, 78; 11, 3, 79; 11, 3, 160:mulieres potissimum supercilia sua attribuerunt ei deae (Junoni Lucinae),
Varr. L. L. 5, § 69 Müll.; cf. Fest. p. 305 ib.—Sing.:B.altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio,
Cic. Pis. 6, 14:triste,
Lucr. 6, 1184:altero erecto, altero composito supercilio,
Quint. 11, 3, 74:quo supercilio spicit,
Plaut. Mil. 3, 1, 100:hirsutum,
Verg. E. 8, 34; Hor. Ep. 1, 18, 94; Ov. A. A. 3, 201; Juv. 2, 93 al.:supercilium salit (as a favorable omen),
Plaut. Ps. 1, 1, 105.—Transf., the prominent part of a thing, the brow, ridge, summit (not ante-Aug.):II.clivosi tramitis,
Verg. G. 1, 108:tumuli,
Liv. 34, 29, 11:infimo stare supercilio,
at the bottom of the projection, id. 27, 18, 10; cf. Stat. Th. 6, 63: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. B. Afr. 58, 1; Plin. 6, 5, 5, § 17.—In archit., a projecting moulding over the scotia of a column or cornice, Vitr. 3, 3 med.; a threshold, id. 4, 6, 5.—Of the coast of the sea:supercilia ejus sinistra,
Amm. 22, 8, 8; the shore of a river:Nili,
id. 14, 8, 5:Rheni,
id. 14, 10, 6:fluminis,
id. 17, 9, 1:amnis,
App. M. 5, p. 169, 34.—Trop.A. B.Pride, haughtiness, arrogance, sternness, superciliousness (class.; mostly sing.):supercilium ac regius spiritus,
Cic. Agr. 2, 34, 93; id. Sest. 8, 19; id. Red. in Sen. 7, 14; Sen. Ben. 2, 4, 1; Juv. 6, 169; 5, 62:triste Catonis,
Mart. 11, 2, 1:pone supercilium,
id. 1, 5, 2:supercilii matrona severi,
Ov. Tr. 2, 309; cf.:contegere libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā,
Cic. Prov. Cons. 4, 8. -
4 obduco
ob-dūco, xi, ctum ( inf. perf. sync. obduxe, Arg. ad Plaut. Merc. 7), 3, v. a., to lead or draw before, lead or conduct against or towards, to draw or bring forward or around, draw over (class. and very freq.; syn.: obtendo, obtego).I.Lit.:B.ad oppidum exercitum,
Plaut. Ps. 2, 1, 13: vim Gallicam obduc contra in acie, Att. ap. Non. 224, 13:Curium,
Cic. Att. 1, 1, 2: ab utroque latere collis transversam fossam obduxit, drew forward, drew, made, or extended a trench, Caes. B. G. 2, 8:vela,
Plin. Ep. 2, 17, 21: vestem, to draw on or over, Tac. A. 4, 70; Curt. 6, 5, 27:seram,
to draw, close, fasten, Prop. 5, 5, 48:callum,
to draw over, Cic. Fam. 9, 2, 3.—Transf.1.To cover by drawing over; to cover over, overspread, surround, envelop:2.trunci obducuntur libro, aut cortice,
Cic. N. D. 2, 47, 120:operimento,
id. Leg. 2, 22, 56; Verg. E. 1, 49:vultus, of the sun,
Ov. M. 2, 330:caput,
Luc. 9, 109:semina cortice,
Plin. 19, 7, 36, § 119:obducta cicatrix,
a closed, healed scar, Cic. Agr. 3, 2, 4; Curt. 8, 10, 31:obductā nocte,
overcast, cloudy, dark, Nep. Hann. 5, 2; Curt. 8, 13, 25.—To close, shut up ( poet.):3.obducta penetralia Phoebi,
Luc. 5, 67:fores,
Sen. Herc. Oet. 1548. mors oculos coepit obducere, Petr. S. 19.—To draw in, drink down, swallow:4.venenum,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:potionem,
Sen. Prov. 3, 12: pultarium mulsi, to drink up, Petr. 42.—To swallow up, overwhelm:5.uti eos, eum exercitum, eos hostes, eosque homines, urbes agrosque eorum... obducatis (an imprecation to the gods below),
Macr. S. 3, 9, 10.—To contract, wrinkle, knit the brow:6.obductā solvatur fronte senectus,
Hor. Epod. 13, 5:frontem,
Juv. 9, 2:vultum,
Sen. Cons. ad Marc. 1, 5.—To injure, harm (late Lat.):7.stomachum,
Cael. Aur. Tard. 3, 2, 28.—To bring home in opposition or rivalry to another:II.eum putat uxor sibi Obduxe scortum,
Plaut. Merc. Arg. 1, 7.—Trop.A.To draw or spread over: obsidionem, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 198 Müll. (Trag. v. 11 Vahl.):B.clarissimis rebus tenebras obducere,
i. e. to darken, obscure, Cic. Ac. 2, 6, 16:paulatim tenebris sese obducentibus,
Plin. 11, 37, 54, § 143.—Transf.1.To cover, conceal:2.obductus verbis dolor,
Verg. A. 10, 64:obductos rescindere luctus,
Ov. M. 12, 543:rei publicae obducere cicatricem,
Cic. Leg. Agr. 3, 2, 4.— -
5 feriō
feriō —, —, īre [2 FER-], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit: velut si re verā feriant, H.: cornu ferit ille, butts, V.: alqm: parietem: murum arietibus, batter, S.: calce feritur aselli, O.: mare, V.: frontem, beat the brow, i. e. be provoked: Sublimi sidera vertice, hit, touch, H.: his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.: feriuntque summos Fulmina montes, H.. tabulae laterum feriuntur ab undis, O.: Sole radiis feriente cacumina, O.: ferit aethera clamor, V.— To kill by striking, give a death-blow, slay, kill: hostem: (eum) securi, behead: telo orantem multa, V.: te (maritum), H.: leonem, S<*> Frigore te, i. e. cut you dead, H.— To slaughter, offer, sacrifice: agnam, H.: porcum, L. (old form.).—With foedus, to make a compact, covenant, enter into a treaty (because a sacrifice was offered to confirm a covenant): is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat: amorum turpissimorum foedera ferire, form illicit connections: lungit opes foedusque ferit, V.—Fig., to strike, reach, affect, impress: multa in vitā, quae fortuna feriat: verba palato, coin, H.: binis aut ternis ferire verbis, make a hit.—To cozen, cheat, gull, trick (colloq.): Geta Ferietur alio munere, T.* * *Iferiare, feriavi, feriatus Vrest from work/labor; keep/celebrate holiday; be idle; abstain fromIIferire, -, - Vhit, strike; strike a bargain; kill, slay -
6 attraho
at-trăho, traxi, tractum, 3, v. a., to draw to or toward, to attract, drag with force, draw (rare but class.; syn.: traho, duco, adduco).I.Lit.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur Lollius, is dragged by force, Cic. Verr. 2, 3, 25:II.te ipsum putare me attractum iri, si de pace agatur,
id. Att. 10, 1, 3:aliquem Romam,
id. Fam. 7, 10 fin.:tribunos attrahi ad se jussit,
Liv. 29, 9 fin.:uncus alae iniciendus paulatimque attrahendus est,
Cels. 7, 29:magnes attrahens ferrum,
Plin. 36, 16, 25, § 128:pulmo attrahens ac reddens animam,
id. 11, 37, 72, § 188; so,spiritum attrahere,
Vulg. Psa. 118, 131:vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem,
contracts, Sen. Ben. 6, 7 al.:quae causa attraxerit Arpos,
Verg. A. 11, 250:sed quos fugit, attrahit unā,
Ov. M. 14, 63:ducem Attrahite huc vinctum,
id. ib. 3, 563:arcus,
id. R. Am. 435:amnes attrahere auxilio sitientibus hortis,
Col. 10, 24:attraxit eum in siccum,
Vulg. Tob. 6, 4; ib. Ezech. 32, 20:jugum attrahere,
to draw, bear, ib. Eccli. 28, 23.—Trop., to draw, lead, bring, move, attract, etc.:nihil esse quod ad se rem ullam tam inliciat et tam attrahat quam ad amicitiam similitudo,
Cic. Lael. 14, 50: recepi causam Siciliae;ea me ad hoc negotium provincia attraxit,
prompted, moved, incited, id. Verr. 2, 2, 1:quandoquidem in partes, ait, attrahor,
I am drawn by force to take sides, Ov. M. 5, 93 (Merk., abstrahor):discipulos,
id. F. 3, 830:ideo attraxi te miserans,
Vulg. Jer. 31, 3.—Hence, * attractus, a, um, P. a., drawn or attracted; of the brow, contracted, knit:frons attractior,
Sen. Ben. 4, 31. -
7 adduco
ad-dūco, xi, ctum, 3, v. a. (adduce for adduc, Plaut. Poen. 1, 3, 15; Ter. Ph. 2, 1, 29; Afr. ap. Non. 174, 32:I.adduxti for adduxisti,
Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 24:adduxe = adduxisse,
Plaut. Rud. 4, 4, 3), to lead to, to bring or convey to, draw to any place or to one's self (opp. abduco, q. v.; syn.: adfero, apporto, adveho, induco).Lit.:2.quaeso, quī possim animum bonum habere, qui te ad me adducam domum,
Plaut. Ps. 3, 2, 78:ille alter venit, quem secum adduxit Parmenio,
Ter. Eun. 4, 4, 27; Afr. ap. Non. 174, 32: quos secum Mitylenis Cratippus adduxit, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 5:Demetrius Epimachum secum adduxit,
Vitr. 10, 22, 262.—With ad:ad lenam,
Plaut. As. 5, 2, 65; cf. id. Mil. 3, 1, 193: ad cenam, Lucil. ap. Non. 159, 25 (cf.:abduxi ad cenam,
Ter. Heaut. 1, 2 [p. 32] 9):adduxit ea ad Adam,
Vulg. Gen. 2, 19; ib. Marc. 14, 53.—Or with a local adv.:tu istos adduce intro,
Plaut. Poen. 5, 3, 54:quia te adducturam huc dixeras eumpse non eampse,
id. Truc. 1, 2, 31; so Ter. And. 5, 3, 29:adduc huc filium tuum,
Vulg. Luc. 9, 41. —In gen., without regard to the access. idea of accompanying, to lead or bring a person or thing to a place, to take or conduct from one place to another (of living beings which have the power of motion, while affero is properly used of things: attuli hunc. Pseud. Quid? attulisti? Ca. Adduxi volui dicere, Plaut. Ps. 2, 4, 21).—So of conducting an army:B.exercitum,
Cic. Att. 7, 9:aquam,
to lead to, id. Cael. 14.—With in:gentes feras in Italiam,
Cic. Att. 8, 11, 2; cf. Oud. ad Caes. B. G. 4, 22, and Auct. B. G. 8, 35:in judicium adductus,
Cic. Rosc. Am. 10, 28:adducta res in judicium est,
id. Off. 3, 16, 67; so id. Clu. 17.—With dat.:puero nutricem adducit,
Ter. Hec. 5, 2, 4:qui ex Gallia pueros venales isti adducebat,
Cic. Quint. 6.— Poet. with acc.:Diae telluris ad oras applicor et dextris adducor litora remis,
Ov. M. 3, 598 (cf. advertor oras Scythicas, id. ib. 5, 649, and Rudd. II. p. 327):adducere ad populum, i. e. in judicium populi vocare,
Cic. Agr. 2, 6.—Of a courtesan, to procure:puero scorta,
Nep. Dion, 5:paelicem,
Ov. Fast. 3, 483.— Poet. also of a place, which is, as it were, brought near. Thus Hor. in describing the attractions of his Sabine farm: dicas adductum propius frondere Tarentum, Ep. 1, 16, 11.—Esp.1.To bring a thing to a destined place by drawing or pulling, to draw or pull to one's self:2.tormenta eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius,
Cic. Tusc. 2, 24:adducto arcu,
Verg. A. 5, 507; so,adducta sagitta,
id. ib. 9, 632:utque volat moles, adducto concita nervo,
Ov. M. 8, 357:adducta funibus arbor corruit,
id. ib. 775:funem,
Caes. B. G. 3, 14: so Luc. 3, 700:colla parvis lacertis,
Ov. M. 6, 625:equos,
id. Fast. 6, 586.—Hence trop.:habenas amicitiae,
to tighten, Cic. Lael. 13, 45; cf. Verg. A. 9, 632, and 1, 63.—Of the skin or a part of the body, to draw up, wrinkle, contract:II.adducit cutem macies,
wrinkles the skin, Ov. M. 3, 397:sitis miseros adduxerat artus,
Verg. G. 3, 483; so, frontem (opp. remittere), to contract:interrogavit, quae causa frontis tam adductae?
a brow so clouded? Quint. 10, 3, 13; so Sen. Benef. 1, 1.Fig.A.To bring a person or thing into a certain condition; with ad or in:B.numquam animum quaesti gratiā ad malas adducam partīs,
Ter. Hec. 5, 3, 38:rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9:ad arbitrium alterius,
id. Fam. 5, 20:ad suam auctoritatem,
id. Deiot. 10, 29:numquam prius discessit, quam ad finem sermo esset adductus,
Nep. Ep. 3:iambos ad umbilicum adducere,
Hor. Epod. 14, 8:in discrimen extremum,
Cic. Phil. 6, 7; cf. Liv. 45, 8:in summas angustias,
Cic. Quint. 5:in invidiam falso crimine,
id. Off. 3, 20:in necessitatem,
Liv. 8, 7:vitam in extremum,
Tac. A. 14, 61.—To bring or lead one to a certain act, feeling, or opinion; to prompt, induce, prevail upon, persuade, move, incite to it; with ad, in, or ut (very freq. and class., and for the most part in a good sense; while seducere and inducere denote instigating or seducing to something bad, Herz. Caes. B. G. 1, 3;C.although there are exceptions, as the foll. examples show): ad misericordiam,
Ter. Heaut. 5, 2, 42:ad nequitiem,
id. Ad. 3, 3, 4:ad iracundiam, ad fletum,
Cic. Brut. 93, 322:quae causa ad facinus adduxit,
id. Rosc. Am. 31:in metum,
id. Mur. 24:in summam exspectationem,
id. Tusc. 1, 17:in spem,
id. Att. 2, 22:in opinionem,
id. Fam. 1, 1:in suspicionem alicui,
Nep. Hann. 7:ad paenitentiam,
Vulg. Rom. 2, 4; ib. 10, 19.—With gerund:ad suspicandum,
Cic. Pr. Cons. 16:ad credendum,
Nep. Con. 3.—With ut:adductus sum officio, fide, misericordia, etc., ut onus hoc laboris mihi suscipiendum putarem,
Cic. Verr. 1, 2:nullo imbre, nullo frigore adduci, ut capite operto sit,
id. de Sen. 10: id. Cat. 1, 2; id. Fam. 3, 9; 6, 10, etc.; Caes. B. G. 6, 12; Liv. 4, 49 al.—And absol. in pass.:quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi,
Cic. Verr. 1, 3:his rebus adducti,
being induced, Caes. B. G. 1, 3; 6, 10.—With quin:adduci nequeo quin existimem,
Suet. Tib. 21.—With inf.: facilius adducor ferre humana humanitus, Afr. ap. Non. 514, 20.—Adducor with inf., or with ut and subj. = adducor ad credendum, peithomai, to be induced to believe:A.ego non adducor, quemquam bonum ullam salutem putare mihi tanti fuisse,
Cic. Att. 11, 16:ut jam videar adduci, hanc quoque, quae te procrearit, esse patriam,
id. Leg. 2, 3:illud adduci vix possum, ut... videantur,
id. Fin. 1, 5, 14; id. ib. 4, 20, 55; Lucr. 5, 1341.—Hence, adductus, a, um, P. a.Drawn tight, stretched, strained, contracted. — Trop.:B. C.vultus,
Suet. Tib. 68:frons in supercilia adductior,
Capitol. Ver. 10; cf. Plin. Ep. 1, 16.—Hence,Of character, strict, serious, severe:1.modo familiaritate juvenili Nero et rursus adductus, quasi seria consociaret,
Tac. A. 14, 4:adductum et quasi virile servitium,
id. ib. 12, 7:vis pressior et adductior,
Plin. Ep. 1, 16.— Sup. not used.— Adv. only in comp. adductĭus,More tightly:2.adductius contorquere jacula,
Aus. Grat. Act. 27.— -
8 Pieriae
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
9 Pierides
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
10 Pieris
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
11 Pierius
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
12 Pieros
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
13 Pierus
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
14 ōs
ōs ōris (no gen plur.), n the mouth: ad haec omnia percipienda os est aptissimum: tenerum pueri, H.: os loquentis Opprimere, O.: e foliis natos Ore legunt (apes), V.: Gallica Temperat ora frenis, i. e. controls the horses, H.: nidum sibi construit ore, beak, O.: hostilia Ora canum, jaws, O.— Prov.: equi frenato est auris in ore, H.—The organ of speech, mouth, tongue, lips: in orest omni populo, in everybody's mouth, T.: istius nequitiam in ore volgi esse versatam: Postumius in ore erat, was the common talk, L.: consolatio, quam semper in ore habere debemus, to talk of constantly: poscebatur ore volgi dux Agricola, unanimously, Ta.: uno ore dicere, with one consent, T.: Uno ore auctores fuere, ut, etc., unanimously advised, T.: volito vivus per ora virūm, become famous, Enn. ap. C.: in ora hominum pro ludibrio abire, become a by-word of mockery, L.: quasi pleniore ore laudare, with more zest.—The face, countenance, look, expression, features: figura oris, T.: in ore sunt omnia, i. e. everything depends on the expression: concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper, leave them alone, T.: ad tribunum ora convertunt, looks, Cs.: agnoscunt ora parentum, V.: ales cristati cantibus oris, O.: coram in os te laudare, to your face, T.: nulli laedere os, insult to his face, T.: qui hodie usque os praebui, exposed myself to insult, T.: ut esset posteris ante os documentum, etc.: ante ora coniugum omnia pati, L.: Ora corticibus horrenda cavatis, masks, V.—As expressing boldness or modesty, the face, cheek, front, brow<*> os durum! brazen cheek! T.: os durissimum, very bold front: quo redibo ore ad eam, with what face? T.: quo ore ostendi posse? etc., L.: in testimonio nihil praeter vocem et os praestare.—Boldness, effrontery, impudence: quod tandem os est eius patroni, qui, etc.: nostis os hominis.—A voice, speech, expression: ora sono discordia signant, V.: ruit profundo Pindarus ore, H.: falsi ambages oris, O.— A mouth, opening, entrance, aperture, orifice, front: ante os ipsum portūs, L.: ingentem lato dedit ore <*>enestram, V.: os atque aditus portūs: Tiberis, L.: per ora novem, etc., sources, V.: ora navium Rostrata, beaks, H.—Fig., a mouth: ex tot<*>us belli ore ac faucibus.* * *Imouth, speech, expression; face; pronunciationIIbone; (implement, gnawed, dead); kernel (nut); heartwood (tree); stone (fruit)IIIbones (pl.); (dead people) -
15 ferio
fĕrĭo, īre (archaic FERINVNT for feriunt; acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162, 24 Müll.; part. fut. feriturus, Serv. Verg. A. 7, 498. The perf. forms are supplied by percutio, v. Varr. L. L. 9, 55, § 98 Müll.), 4, v. a. [perh. Sanscr. dhūr-, injure, destroy; Lat. ferus, ferox; Gr. thêr; Aeol. phêr; cf. Gr. thourios, impetuous, thorein, to leap; and Lat. furere, furia, etc.], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit (class.; syn.: icio, percutio, verbero, vapulo, pulso, tundo, pavio).I.Lit.A.In gen.:2.fores,
to knock, Plaut. Men. 1, 2, 63; cf.parietem,
Cic. Cael. 24, 59:murum arietibus,
to batter, shake, Sall. J. 76, 6:pugiles adversarium,
Cic. Tusc. 2, 23 fin.: jacere telum, voluntatis est;ferire quem nolueris, fortunae,
to strike, id. Top. 17, 64:partem corporis sibi,
Lucr. 2, 441:frontem,
Cic. Att. 1, 1, 1:femur,
Quint. 11, 3, 123:pectora solito plangore,
Ov. M. 4, 554; cf.:calce feritur aselli,
id. F. 3, 755: uvas pede (rusticus), to stamp or tread, Tib. 2, 5, 85:feriri a serpente,
to be stung, Plin. 29, 4, 22, § 71; cf. Ov. Ib. 481:cetera (venenata animalia) singulos feriunt,
id. ib. 23:tabulam malleo,
Cels. 6, 7 fin.: stricto ferit retinacula ferro, cuts to pieces (shortly before:incidere funes),
Verg. A. 4, 580: certatim socii feriunt mare et aequora verrunt, strike, lash (in rowing), id. ib. 3, 290: ut frontem ferias, that you may beat your brow, i. e. be provoked, Cic. Att. 1, 1, 1.— Poet.:sublimi feriam sidera vertice,
hit, touch, Hor. C. 1, 1, 36; cf. in the foll. 2.— Absol.:pugno ferire vel calce,
Quint. 2, 8, 13; cf. Hor. S. 2, 7, 99:occursare capro, cornu ferit ille, caveto,
pushes, butts, Verg. E. 9, 25.—Of inanim. and abstr. subjects:B.principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant,
strike, touch, Lucr. 6, 923:oculos (corpora, simulacra),
id. 4, 217; 257:oculorum acies (res),
id. 4, 691:speciem colore (res),
id. 4, 243; cf.:his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.,
Cic. Fam. 15, 16, 2:feriuntque summos fulmina montes,
Hor. C. 2, 10, 11:nec semper feriet, quodcumque minabitur, arous,
id. A. P. 350; cf.:si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,
id. C. 3, 3, 8:nec levius tabulae laterum feriuntur ab undis, Quam, etc.,
Ov. Tr. 2, 47.— Poet.: ferientia terram corpora, smiting (in falling), Luc. 4, 786:sole fere radiis foriente cacumina primis,
hitting, touching, Ov. M. 7, 804:palla imos ferit alba pedes,
touches, reaches to, Val. Fl. 1, 385:ferit aethera clamor,
Verg. A. 5, 140:feriat dum maesta remotas Fama procul terras,
extends to, Luc. 5, 774.—In partic.1.To kill by striking, to give a deathblow, to slay, kill: hostem, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 284 ed. Vahl.); Sall. C. 7, 6; 60, 4; id. J. 85, 33; cf.:b.aliquem securi feriri,
to be beheaded, Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75:aliquem telo trabali,
Verg. A. 12, 295:retiarium (mirmillo),
Quint. 6, 3, 61:te (maritum),
Hor. C. 3, 11, 43:leonem atque alias feras primus aut in primis ferire,
Sall. J. 6, 1:aprum,
Ov. M. 3, 715.—Of the animals for sacrifice, to kill, slaughter; and hence, to offer, sacrifice:2.nos humilem feriemus agnam,
Hor. C. 2, 17, 32:vaccam Proserpinae,
Verg. A. 6, 251; cf. the form of oath in making a compact (when a swine was sacrificed): SI PRIOR DEFEXIT [p. 737] (populus Romanus) PVBLICO CONSILIO DOLO MALO, TV ILLO DIE IVPPITER, POPVLVM ROMANVM SIC FERITO, VT EGO HVNC PORCVM HIC HODIE FERIAM:TANTOQVE MAGIS FERITO, QVANTO MAGIS POTES POLLESQVE,
Liv. 1, 24, 8:Quid aut sponsoribus in foedere opus esset aut obsidibus, ubi precatione res transigitur? per quem populum fiat, quo minus legibus dictis stetur, ut eum ita Juppiter feriat, quemadmodum a Fetialibus porcus feriatur,
id. 9, 5, 3. (Cf. also:Jovis ante aram Stabant et caesā jungebant foedera porcă,
Verg. A. 8, 641).— Hence,Transf., foedus ferire, to make a compact, covenant, or treaty (in Hebrew in precisely the same manner,): accipe daque fidem, foedusque feri bene firmum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):3.is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat,
Cic. Rab. Post. 3, 6:videret ut satis honestum foedus feriretur,
id. Inv. 2, 30, 92:amorum turpissimorum foedera ferire,
to form illicit connections, id. Cael. 14, 34:Tarchon jungit opes foedusque ferit,
Verg. A. 10, 154 al. —Of money, to strike, stamp, coin:II.asses sextantario pondere,
Plin. 33, 3, 13, § 44. Thus the designation of a triumvir monetalis is III. VIR. A. A. A. F. F., i. e. Triumvir auro argento aeri flando feriundo, Inscr. Orell. 569.Trop.A.In gen.:B.quae faciliora sunt philosophis, quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat,
reaches, affects, Cic. Off. 1, 21, 73:accidit, ut ictu simili (i. e. morte propinqui) ferirer,
was struck with a similar blow, Quint. 6 praef. §3: verba palato,
to bring out, utter, speak, Hor. S. 2, 3, 274; cf.:sonat vox, ut feritur,
Quint. 11, 3, 61:feriunt animum (sententiae),
id. 12, 10, 48:ut omnis sensus in fine sermonis feriat aurem,
id. 8, 5, 13; cf. id. 9, 3, 4.— Absol.:binis aut ternis ferire verbis,
Cic. Or. 67, 226:videtur Chrysippus medium ferire voluisse,
i. e. to avoid extremes, id. Fat. 17, 39.—In partic., to cozen, cheat, gull, trick (mostly in vulg. lang.;C.not in Cic.): ubi illa pendentem ferit, jam amplius orat,
Plaut. Trin. 2, 1, 19; Ter. Ph. 1, 1, 13:cum ferit astutos comica moecha Getas,
Prop. 4 (5), 5, 44:austeros arte ferire viros,
id. 3, 3 (4, 2), 50.—To punish, inflict punishment: aliquem condemnatione centum librarum auri, Cod. 11, 11, 1. -
16 infula
I.In gen.:II.in infulis tantam rem depingere,
Cic. de Or. 3, 21, 81.—In partic., a white and red fillet or band of woollen stuff, worn upon the forehead, as a sign of religious consecration and of inviolability, a sacred fillet; so a priest ' s fillet:B.sacerdotes Cereris cum infulis,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110:Phoebi Triviaeque sacerdos, Infula cui sacrā redimibat tempora vittā,
Verg. A. 10, 538: cujus sacerdotii (i. e. fratrum arvalium) insigne est spicea corona et infulae albae, Sabin. ap. Gell. 7, 7, 8.—Hence, meton., a priest, Prud. Apoth. 486.—Of the victim ' s fillet (whether beast or man):saepe in honore deum medio stans hostia ad aram, Lanea dum niveā circumdatur infula vittā,
Verg. G. 3, 487:infula virgineos circumdata comptus (of Iphigenia),
Lucr. 1, 87.— Of the fillet worn by a suppliant for protection:velata infulis ramisque oleae Carthaginiensium navis,
Liv. 30, 36, 4:velamenta et infulas praeferentes,
Tac. H. 1, 66:hae litterae (philosophy) apud mediocriter malos infularum loco sunt,
held in awe, Sen. Ep. 14, 10:ipsas miserias infularum loco habet,
i. e. his wretchedness claims reverence, id. ad Helv. 13, 4. —Transf., an ornament, mark of distinction, badge of honor:his insignibus atque infulis imperii venditis (said of the lands belonging to the state),
Cic. Agr. 1, 2, 6.— The insignia of an office:honorum,
Cod. Just. 7, 63, 1: infulae imperiales, id. tit. 37 fin. — Hence, for the office itself, Spart. Hadr. 6.— Ornaments of houses and temples, i. e. carved work, etc., Luc. 2, 355. -
17 serenum
1.sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).I.Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):2.caelo sereno,
Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:de parte caeli,
Lucr. 6, 99:in regione caeli,
Verg. A. 8, 528.— Comp.:caelo perfruitur sereniore,
Mart. 4, 64, 6; cf.also: o nimium caelo et pelago confise sereno,
Verg. A. 5, 870:postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,
Liv. 1, 16, 2:luce,
Verg. A. 5, 104:lumen (solis),
Lucr. 2, 150:nox,
id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:sidera,
Lucr. 4, 212:facies diei,
Phaedr. 4, 16, 5:species mundi,
Lucr. 4, 134:aër,
Plin. 17, 24, 37, § 222:ver,
Verg. G. 1, 340:aestas,
id. A. 6, 707:stella,
Ov. F. 6, 718 et saep.:color (opp. nubilus),
bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:aqua (with candida),
Mart. 6, 42, 19:vox,
Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:unde serenas Ventus agat nubes,
Verg. G. 1, 461.—As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):II.ponito pocillum in sereno noctu,
during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,
Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:quare et sereno tonat,
Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:liquido ac puro sereno,
Suet. Aug. 95:nitido sereno,
Sil. 5, 58:cottidie serenum cum est,
Varr. R. R. 3, 10, 4:laesique fides reditura sereni,
Stat. S. 3, 1, 81:serenum nitidum micat,
Mart. 6, 42, 8.— Plur.:caeli serena Concutiat sonitu,
Lucr. 2, 1100:soles et aperta serena,
Verg. G. 1, 393:nostra,
Val. Fl. 1, 332.—Trop.1.Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:2.laetus, tranquillus, secundus): vita,
Lucr. 2, 1094 Lachm.:horae (with albus dies),
Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:vultus,
Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:frons tranquilla et serena,
Cic. Tusc. 3, 15, 31:pectora processu facta serena tuo,
Ov. Tr. 1, 9, 40:animus,
id. ib. 1, 1, 39:oculi,
Sil. 7, 461:Augustus,
Ov. P. 2, 2, 65:laetitia,
Just. 44, 2, 4:imperium,
Sil. 14, 80:res,
id. 8, 546:sereno vitae tempore,
Auct. Her. 4, 48, 61:vita,
Lucr. 2, 1094:temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,
Quint. 11, 3, 78; cf.:tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,
Ov. P. 2, 1, 5.—SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;3.hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,
Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.2. I.Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—II.Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—III.Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae). -
18 Serenus
1.sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).I.Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):2.caelo sereno,
Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:de parte caeli,
Lucr. 6, 99:in regione caeli,
Verg. A. 8, 528.— Comp.:caelo perfruitur sereniore,
Mart. 4, 64, 6; cf.also: o nimium caelo et pelago confise sereno,
Verg. A. 5, 870:postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,
Liv. 1, 16, 2:luce,
Verg. A. 5, 104:lumen (solis),
Lucr. 2, 150:nox,
id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:sidera,
Lucr. 4, 212:facies diei,
Phaedr. 4, 16, 5:species mundi,
Lucr. 4, 134:aër,
Plin. 17, 24, 37, § 222:ver,
Verg. G. 1, 340:aestas,
id. A. 6, 707:stella,
Ov. F. 6, 718 et saep.:color (opp. nubilus),
bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:aqua (with candida),
Mart. 6, 42, 19:vox,
Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:unde serenas Ventus agat nubes,
Verg. G. 1, 461.—As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):II.ponito pocillum in sereno noctu,
during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,
Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:quare et sereno tonat,
Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:liquido ac puro sereno,
Suet. Aug. 95:nitido sereno,
Sil. 5, 58:cottidie serenum cum est,
Varr. R. R. 3, 10, 4:laesique fides reditura sereni,
Stat. S. 3, 1, 81:serenum nitidum micat,
Mart. 6, 42, 8.— Plur.:caeli serena Concutiat sonitu,
Lucr. 2, 1100:soles et aperta serena,
Verg. G. 1, 393:nostra,
Val. Fl. 1, 332.—Trop.1.Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:2.laetus, tranquillus, secundus): vita,
Lucr. 2, 1094 Lachm.:horae (with albus dies),
Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:vultus,
Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:frons tranquilla et serena,
Cic. Tusc. 3, 15, 31:pectora processu facta serena tuo,
Ov. Tr. 1, 9, 40:animus,
id. ib. 1, 1, 39:oculi,
Sil. 7, 461:Augustus,
Ov. P. 2, 2, 65:laetitia,
Just. 44, 2, 4:imperium,
Sil. 14, 80:res,
id. 8, 546:sereno vitae tempore,
Auct. Her. 4, 48, 61:vita,
Lucr. 2, 1094:temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,
Quint. 11, 3, 78; cf.:tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,
Ov. P. 2, 1, 5.—SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;3.hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,
Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.2. I.Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—II.Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—III.Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae). -
19 serenus
1.sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).I.Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):2.caelo sereno,
Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:de parte caeli,
Lucr. 6, 99:in regione caeli,
Verg. A. 8, 528.— Comp.:caelo perfruitur sereniore,
Mart. 4, 64, 6; cf.also: o nimium caelo et pelago confise sereno,
Verg. A. 5, 870:postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,
Liv. 1, 16, 2:luce,
Verg. A. 5, 104:lumen (solis),
Lucr. 2, 150:nox,
id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:sidera,
Lucr. 4, 212:facies diei,
Phaedr. 4, 16, 5:species mundi,
Lucr. 4, 134:aër,
Plin. 17, 24, 37, § 222:ver,
Verg. G. 1, 340:aestas,
id. A. 6, 707:stella,
Ov. F. 6, 718 et saep.:color (opp. nubilus),
bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:aqua (with candida),
Mart. 6, 42, 19:vox,
Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:unde serenas Ventus agat nubes,
Verg. G. 1, 461.—As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):II.ponito pocillum in sereno noctu,
during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,
Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:quare et sereno tonat,
Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:liquido ac puro sereno,
Suet. Aug. 95:nitido sereno,
Sil. 5, 58:cottidie serenum cum est,
Varr. R. R. 3, 10, 4:laesique fides reditura sereni,
Stat. S. 3, 1, 81:serenum nitidum micat,
Mart. 6, 42, 8.— Plur.:caeli serena Concutiat sonitu,
Lucr. 2, 1100:soles et aperta serena,
Verg. G. 1, 393:nostra,
Val. Fl. 1, 332.—Trop.1.Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:2.laetus, tranquillus, secundus): vita,
Lucr. 2, 1094 Lachm.:horae (with albus dies),
Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:vultus,
Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:frons tranquilla et serena,
Cic. Tusc. 3, 15, 31:pectora processu facta serena tuo,
Ov. Tr. 1, 9, 40:animus,
id. ib. 1, 1, 39:oculi,
Sil. 7, 461:Augustus,
Ov. P. 2, 2, 65:laetitia,
Just. 44, 2, 4:imperium,
Sil. 14, 80:res,
id. 8, 546:sereno vitae tempore,
Auct. Her. 4, 48, 61:vita,
Lucr. 2, 1094:temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,
Quint. 11, 3, 78; cf.:tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,
Ov. P. 2, 1, 5.—SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;3.hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,
Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.2. I.Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—II.Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—III.Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae). -
20 supercilium
supercilium ī, n [2 CAL-], an eyebrow: supercilia abrasa: superiora superciliis obducta: duris torva superciliis, O.: Hirsutum, V.: Deme supercilio nubem, H.— A brow, ridge, summit: clivosi tramitis, V.: infimo stare supercilio, at the bottom of the projection, L.—Fig., a nod, will: Cuncta supercilio movens, H.— Pride, haughtiness, arrogance, superciliousness, gloom: supercilium ac regius spiritus: aetas digna supercilio, Iu.: supercilii matrona severi, O.* * *eyebrow; frown; arrogance
См. также в других словарях:
To bend the brow — Brow Brow (brou), n. [OE. browe, bruwe, AS. br[=u]; akin to AS. br[=ae]w, bre[ a]w, eyelid, OFries. br[=e], D. braauw, Icel. br[=a], br[=u]n, OHG. pr[=a]wa, G. braue, OSlav. br[u^]v[i^], Russ. brove, Ir. brai, Ir. & Gael. abhra, Armor. abrant, Gr … The Collaborative International Dictionary of English
Sweat of the brow — In a traditional English idiom, the sweat of one s brow refers to the effort expended in labor, and the value created thereby. [ Merriam Webster s Third International Dictionary ] [citeweb|url=http://machaut.uchicago.edu/cgi… … Wikipedia
To bend the brow — Bend Bend, v. t. [imp. & p. p. {Bended} or {Bent}; p. pr. & vb. n. {Bending}.] [AS. bendan to bend, fr. bend a band, bond, fr. bindan to bind. See {Bind}, v. t., and cf. 3d & 4th {Bend}.] 1. To strain or move out of a straight line; to crook by… … The Collaborative International Dictionary of English
Brow — (brou), n. [OE. browe, bruwe, AS. br[=u]; akin to AS. br[=ae]w, bre[ a]w, eyelid, OFries. br[=e], D. braauw, Icel. br[=a], br[=u]n, OHG. pr[=a]wa, G. braue, OSlav. br[u^]v[i^], Russ. brove, Ir. brai, Ir. & Gael. abhra, Armor. abrant, Gr. ofry s,… … The Collaborative International Dictionary of English
Brow Head — is the most southerly point of mainland Ireland. It is situated 3.8 km east of the marginally more northerly Mizen Head, County Cork, Ireland. It lies at latitude 51.43ºN. [cite web | title=Ireland Geographical facts and figures | work= Travel… … Wikipedia
brow — [ brau ] noun count * 1. ) LITERARY the part of your face above your eyes: FOREHEAD: mop your brow (=wipe the sweat from your forehead): He mopped his brow with his handkerchief. furrow/wrinkle/crease your brow (=look worried or as if you are… … Usage of the words and phrases in modern English
brow — [brau] n [: Old English; Origin: bru] 1.) literary the part of your face above your eyes and below your hair = ↑forehead mop/wipe your brow (=dry your brow with your hand or a cloth because you are hot or nervous) your brow… … Dictionary of contemporary English
brow — /brow/, n. 1. Anat. the ridge over the eye. 2. the hair growing on that ridge; eyebrow. 3. the forehead: He wore his hat low over his brow. 4. a person s countenance or mien. 5. the edge of a steep place: She looked down over the brow of the hill … Universalium
The Legend of Zelda (TV series) — The Legend of Zelda Title screen, shown at the beginning of each show Genre Fantasy / Action Adventure / Comedy … Wikipedia
The Tale of Tsar Saltan (Rimsky-Korsakov) — The Tale of Tsar Saltan () to arise magically on the island, and Gvidon is hailed by its inhabitants as its Prince.Act 3 Scene 1 By the shore of Buyan, the merchant ships have left, and Gvidon laments his being separated from his father. The Swan … Wikipedia
brow — [[t]bra͟ʊ[/t]] brows 1) N COUNT: usu poss N Your brow is your forehead. to knit your brow → see knit He wiped his brow with the back of his hand... She wrinkled her brow inquisitively. Syn … English dictionary